Van Leven en de Dood

Don’t you ever go out?
When was the last time you were out?
Have you ever been out?
Oh dear…

Is something wrong with the air?
Since you can’t breathe in here.
How long have you held your breath?
Oh dear…

Sophie Zelmani.

 

Het is de lente van 2004. Na in totaal acht jaar stevig studeren heb ik mijn eerste baan als arts-assistent neurologie in het ziekenhuis De Weezenlanden in Zwolle. Eindelijk! 32 jaar oud, vol met kennis uit boeken en artikelen die ik jarenlang zorgvuldig en geordend in mijn hoofd heb gestouwd, begin ik aan mijn eerste baan. Vol zelfvertrouwen en zo mogelijk nog voller van twijfel aan het eigen kunnen in de dagelijkse praktijk, ben ik erop gebrand om aan anderen én mezelf te bewijzen dat ik het echt heus aankan, en met een portie branie die veel groter is dan ik (al) met kennis en kunde kan onderbouwen. Er moeten mensen worden behandeld en levens worden gered. Vooruit, geef gas, al dat getreuzel komt niet van pas. Lees verder “Van Leven en de Dood”

Brief van een Boze (en Verdrietige) Huisarts

Ik hoef niet alles zelf te schrijven en te zeggen. Ik heb de wijsheid niet in pacht.

Soms is het veel beter om anderen aan het woord te laten. En dan goed te luisteren.

Deze week verscheen er al een blog van een goede vriend die huisarts is. Hier volgt een tweede blog van een vriendin die al erg lang huisarts is. Het geeft een ontstellende en dramatische inkijk wat de corona-maatregelen met de huisartsenzorg hebben gedaan.

En nog steeds doen. En opnieuw gaan doen.

Lees verder “Brief van een Boze (en Verdrietige) Huisarts”

Over Wetenschap en Toiletpapier

Zie hier het voorgaande deel: Ode aan Maarten Keulemans

Ik beschreef in mijn vorige blog al de onmetelijke kennis, peilloos diepe inzichten en onbegrensde genialiteit van wetenschapsredacteur Maarten Keulemans van de Volkskrant.

Zoals ik al zei, de man is een baken van rust, betrouwbaarheid en integriteit.

De onbegrensde inzichten en zo mogelijk nog grenzelozere genialiteit van deze man zijn zo groot dat één blog niet voldoende is om deze ten volle tot uiting laten komen.

Daarom dit tweede deel, dat ik eigenlijk als eerste schreef. Hij heeft deze hommage verdiend. Ten volle.

Uit naam van de kleine, immer laagvliegende, zacht-brommende, vredelievende en vrolijk geel-zwart gestreepte neurologische boerenhommel mag ik u het volgende aankondigen!

Lees verder “Over Wetenschap en Toiletpapier”

Brief van een Wanhopige Huisarts

 

Deze gastblog is een bewerkte email, aan mij gestuurd door een huisarts en tevens goede vriend. We waren beide moedeloos geworden van de totale gekte die zich meester had gemaakt van de geneeskunde. Dit was niet de geneeskunde die wij kenden, dit was niet de geneeskunde zoals wij die wilden beoefenen, en niet de geneeskunde waarin wij verder wilden. Ik had (en heb hier nog steeds) niets aan toe te voegen.

Lees verder “Brief van een Wanhopige Huisarts”