Man glaubt, der Regen tut einem nichts
Der Sommer liegt hell auf dem Gesicht
Blick ins Licht, Blick ins Licht
Ein Blick zurück
Sommerträume liegen vor der Tür
Lebensfreude ist ein Teil der Kür
Sommerzweifel werden weggewischt
Mit einem Blick ins Licht
Blick Zurück, Herbert Grönemeyer
Ik loop een dag mee met de dienstdoende neuroloog, een van oorsprong Hongaarse vrouw die accentloos Vlaams spreekt, om het ziekenhuis te leren kennen. Op de spoedeisende hulp wordt een 92-jarige vrouw binnengebracht met een groot infarct in de linker hersenhelft. Ze is niet in staat om te spreken en begrijpt niets van wat er tegen haar gezegd wordt. Haar rechterarm valt slap langs de smalle ligtafel van de CT-scan, en haar rechterbeen ligt in een onnatuurlijke houding naar buiten gedraaid. Het is een beeld dat ik al ontelbare malen heb gezien. De neuroloog onderzoekt haar, niet meer dan een rituele handeling omdat iedere neuroloog in één oogopslag ziet wat er aan de hand is. Zoals ook iedere neuroloog weet dat op deze leeftijd iedere verdere behandeling niets meer toevoegt en het lijden alleen maar verlengt.