Ik las een artikel over de NAVO en wat zij zoal in Oekraïne doet. En opeens moest ik lachen. Niet omdat er over dit onderwerp iets te lachen valt, maar omdat ik opeens zo’n 45 jaar terug in de tijd was. Dat maakte me aan het lachen. Weemoed en een glimlach.
Wij hadden thuis op de boerderij een klein driehoekig grasveldje naast de varkensstal. Later kwam er een uitbreiding van de varkensstal en hebben we een huis gebouwd voor mijn oudste broer. Ik heb vele stenen gesleept en cement gedraaid voor de metselaar.