De Wuhan Trilogie. Corona, ontsnapt uit het lab!?
De meest complete reconstructie over het ontstaan van de grootste gezondheidscrisis in 100 jaar. Auteur: Jan Bonte. Verschijningsdatum medio november 2024.
Na de uitbraak van Covid-19 in de Chinese stad Wuhan eind 2019 ontstond wereldwijd een keiharde strijd om macht, geld, politieke belangen en reputaties. In de zoektocht naar SARS-CoV-2 reconstrueerde Jan Bonte tot in detail het ontstaan van de grooste gezondheidscrisis van deze eeuw die de wereld jarenlang in haar greep hield. En hij laat zien dat de waarheid ook dit keer als eerste sneuvelde. Een non-fictie meesterwerk in optima forma.
Oefening
Ik las een artikel over de NAVO en wat zij zoal in Oekraïne doet. En opeens moest ik lachen. Niet omdat er over dit onderwerp iets te lachen valt, maar omdat ik opeens zo’n 45 jaar terug in de tijd was. Dat maakte me aan het lachen. Weemoed en een glimlach.
Wij hadden thuis op de boerderij een klein driehoekig grasveldje naast de varkensstal. Later kwam er een uitbreiding van de varkensstal en hebben we een huis gebouwd voor mijn oudste broer. Ik heb vele stenen gesleept en cement gedraaid voor de metselaar.
Lowlifes
Dit is de laatste keer dat ik aandacht zal besteden aan Jan Dijkgraaf.
Daarna zal ik nooit meer een letter aan hem vuilmaken. Datzelfde geldt voor Bas Paternotte.
De beide lowlifes.
Wat ik gisteren schreef, is wat ik dacht. Wellicht vinden sommige mensen dat ik niet alles hoef te zeggen wat ik denk. Geloof me, dat doe ik heel vaak. Maar niet bij deze twee lowlifes.
"Die was bij wel de wappies in coronatijd… Maar dan kun je van andere dingen toch wel verstand hebben… Dan ben je toch niet voor altijd knettergek over alles…"
Ik was – en ben overigens nog steeds – neuroloog. Met als aandachtsgebied neurologische…
— Jan B. Hommel (@john_bumblebee) January 17, 2024
Klok
‘Der Tod ist schon längst da, er sucht sich nur noch einen Parkplatz.’
Het is half negen als hij op wil staan. Maar het lukt hem niet om rechtop te gaan zitten. Vlammende pijn in zijn rechterlies, en hij valt terug op het bed. Nog een keer proberen rechtop te komen, maar ook bij de tweede poging lukt het niet. Opnieuw hevige pijn, alsof iemand een mes in zijn lies zet en het daarna ronddraait. Hij valt terug in het kussen, zweetdruppels van de pijn parelen op zijn voorhoofd. Oude bruine balken boven zijn hoofd, met witte panelen er tussenin. Grauw licht dat door de vale gordijnen de kamer binnenvalt. Een ongewenste indringer, die aankondigt dat er een nieuwe dag in aantocht is. Weer een nieuwe dag. Genoeg dagen gezien, genoeg dagen achter zich gelaten. En dus draait hij de dag de rug toe, voorzichtig, om nieuwe oplaaiende vlammen van pijn te vermijden, en doet zijn ogen weer dicht. Probeert te slapen, maar dat lukt niet meer. Het huis kraakt en zucht vermoeid door de harde wind die om het huis buldert, en ieder gaatje en kiertje gebruikt om het huis binnen te komen.