Marvin, he was a friend of mine
And he could sing a song
His heart in every line
Marvin sang of the joy and pain
He opened up our minds
And I still can hear him say
Aw talk to me so you can see
What’s going on
Say you will sing your songs
Forevermore (evermore)
Gonna be some sweet sounds
Coming down on the nightshift
I bet you’re singing proud
Oh I bet you’ll pull a crowd
Gonna be a long night
It’s gonna be all right
On the nightshift
Oh you found another home
I know you’re not alone
On the nightshift
Nightshift, The Commodores
Met toestemming van Zorgmedewerkers Verenigd: https://zorgmedewerkersverenigd.nl/het-voelt-net-of-ik-de-taal-niet-meer-spreek-waarvan-ik-ruim-25-jaar-dacht-hem-vloeiend-te-spreken/
“The Quieter You Become, The More You Are Able To Hear”
Een collega appte me even geleden hoe t met me gaat en waarom ik niet inzetbaar ben.
Mijn antwoord:
Het gaat op zich goed met me hoor, alleen relateerde ik niet meer aan de werkelijkheid die ik – beetje bij beetje – heb zien ontstaan gedurende 1,5 jaar tijd in ons ziekenhuis, op de CCU / eerste harthulp.
Het voelt net of ik de “taal” niet meer spreek, waarvan ik ruim 25 jaar dacht hem vloeiend te spreken:
Of het nu gaat om de bullshit van 1,5 meter tot aan de mondkappen, de spatmaskers. De onzin met betrekking tot isolatie van mensen (zonder klachten van COVID) het dus totaal verkeerd inzetten van isolatie en ze dan een dag, soms wel twee dagen laten wachten – in isolatie – op een uitslag van de test. Ik heb, zoals je weet, patiënten vaak uit een onterechte isolatie gekregen na overleg met de microbioloog.
De onzinnige en onmenselijke bezoek beperkende maatregelen, ik kon daar gewoon niet in meegaan, tot frustratie van vele collega’s omdat ik niet één lijn trok. Maar mijn geweten trekt dat niet. Dus het kiezen om óf het kind óf de echtgenote bij een doodzieke patiënt te laten.
Het feit dat er nog steeds in ons patiëntendossier staat dat je ongevaccineerd bent terwijl het niet eens werd gevraagd, laat staan geregistreerd. Alle bijwerkingen die mij verteld werden door patiënten, de oude hartinfarcten als gevolg van niet-gegeven zorg, de tsunami aan positieve d-dimeer uitslagen bij jonge mensen na vaccinatie, de longembolieën, de hartinfarcten. Allemaal toeval?
Iedere keer weer als Wappie te worden aangekeken, omdat ik weiger zo’n niet-werkende mondkapje of spatmasker op te zetten als ik niet aan een bed zit bij een “ besmette” of “ verdachte” patiënt. De mensen die met een mondkapje naar hun auto lopen op het parkeerterrein. Dat circus begint nu weer van voor af aan. Ik trek dat niet meer.
Ik heb zo vaak mensen attent proberen te maken op het hellende vlak waar we op zitten. Er mag niet over worden gesproken. Ik ben uitgeluld.
Artsen die alleen maar aan corona denken bij bepaalde hartritmestoornissen na vaccinatie terwijl de patiënt gezond was tot aan de prik, en zelf aangeeft sinds juist dat moment last te hebben. We onderzoeken niks. We vragen het niet eens.
Ik kan daar niet meer mee omgaan, omdat ik patiënten dan niet serieus meer neem. Op die manier kan ik mijn vak niet meer naar behoren uitoefenen. Ik kàn niet aan een patiënt verkopen dat de blaren op armen en rug, een dag na de prik, daadwerkelijk veroorzaakt worden door de prik, omdat ik het niet weet. Maar we moeten het durven onderzoeken. En dat doen we niet. We doen of het niet bestaat.
Als ik dat verhaal van de blaren twee keer in een maand hoor en zie bij patiënten, dan is er wat mij betreft iets goed fout. Zeker als ze van hun huisarts en zelfs van hun kinderen horen dat het onmogelijk in verband kan staan met de vaccinaties, terwijl ze dat zelf wel denken en voelen. Patiënten zijn ècht niet gek. Ik luister naar zo iemand en neem ze serieus. Ik noteer het en geef ze het nummer van het LAREB. De meesten – zowel patiënten èn collega’s – weten het bestaan er niet eens van.
Ik ben op een gegeven moment maar gestopt ernaar te vragen omdat niemand het deed. Maar patiënten begonnen er vaak zelf over omdat ik zonder mondkapje rondliep. Patiënten hebben juist behoefte om serieus genomen te worden. Het voelde of ik op een plek werkte waar ik met logisch denken niet meer terecht kon.
Ik vond iedereen ook zo angstig geworden. Specialisten met spatmaskers, en sommigen die steevast met een grote boog om me heen lopen. Terwijl ik én corona heb gehad én antistoffen heb. Het maakt allemaal niets uit. Dan zijn er twee mogelijkheden wat mij betreft: Ik ben zelf gek geworden (dat voor het eerst na mei 2020 toen de pandemie voorbij was – volgens Van Dissel is de epidemische grens na die datum niet meer overschreden – en de ziekenhuizen nagenoeg leeg waren. Daarna begon de onzin. Ik noem het een totale Kafkaiaanse werkelijkheid. De andere mogelijkheid is dat de wereld waarin ik leef (en werk) grotendeels zelf knettergek geworden.
Veel mensen hebben wat mij betreft last van cognitieve dissonantie. Door de angst kunnen ze niet meer rationeel denken.
Ik zou zeggen: tel de mondkappen buiten op de fiets en op straat en je weet wat ik bedoel. Deze angst is algemeen goed geworden. Voor de één wat heftiger dan voor de ander. Lees de verpakking van de doosjes met de niet-medische mondkapjes waarmee iedereen in ‘t ziekenhuis loopt. Er staat op: “Beschermt niet tegen verspreiding van Covid-19”.
Ik heb wel een idee wat er aan de hand is hoor, maar ik trek sowieso aan ‘t kortste eind. Ik heb me staande gehouden met humor en iedere keer dacht ik: ‘ach, het zal wel aan mij liggen’. Alleen, ik ben bang dat het niet aan mij ligt. En nee, ik heb zeker de waarheid niet in pacht. Beetje bij beetje is iedereen helemaal de tering gehypnotiseerd door media, politiek, het gaat non-stop door. Men praat elkaar allemaal na. Voor al het falen heeft men een passend antwoord. Voor alle onlogische onzin komt er een nog idiotere verklaring. Of het nou gaat over anderhalve meter, mondkapjes, isolatie, opeens een tsunami aan mensen met ontstekingen van het hartzakje en de hartspier, dan weer over ongevaccineerden, dan weer over dubbelgevaccineerden met corona, dan weer al die vreemde bijwerkingen die zogenaamd niet bestaan. Iedereen beaamt het, maar het kan niet aan de vaccins liggen. Punt. Onbespreekbaar. Het is een religie van angst geworden. Daar ben ik niet van.
‘Ja, je kan het virus nog wel overdragen en je kan besmet raken maar je wordt minder ziek’. Ik denk dan: het werkt dus gewoon niet, als je dubbel gevaccineerd bent en nog steeds ziek kan worden en het virus kunt verspreiden.
Dus je koopt nieuwe remschijven, maar boven de 100 km per uur vlieg je uit de bocht. Anders met 120 km maar nu met 100 km per uur. Dus zorg nou in ieder geval dat je een paar keer per jaar nieuwe remschijven haalt. En als je het daar niet mee eens bent, ben je een remschijven ontkenner en een gevaar op de weg voor overstekende opa’s en oma’s. En als je in dat half jaar maar één keer hebt gereden, maakt niet uit. Toch nieuwe remschijven halen. Zelfs als je auto altijd binnen staat. Levensgevaarlijk.
Dat is hoe ik me voel.
Hoeveel druk op de zorg geeft kanker? Zullen we vanaf het twaalfde levensjaar en straks vanaf het vijfde levensjaar preventief de hele bevolking aan de chemo slingeren? En nabestralen? Better safe than sorry? En ouders die het daar niet mee eens zijn uit de ouderlijke macht ontzetten?
En hart- en vaatziekten. Dat geeft heel wat meer druk op de zorg dan corona. Iedereen voor de zekerheid maar voorzien van een stent? Ach doen we doen van de kransslagaderen alleen de proximale LAD , Cx en RCa. Pak je in ieder geval een grote groep en de ‘golden five’ medicatie gewoon voor heel Nederland vanaf twaalf jaar. En als je als gezonde tiener chemo en een stent weigert: einde deelname aan de maatschappij.
Mijn brein kan zoveel onzin niet aan. Zo kijk ik ernaar.
Ik ben in mei 2020 al gestopt met lezen en kijken naar nieuws, kranten et cetera, omdat hetgeen ik zag in het ziekenhuis nooit overeenkwam met wat ik terug hoorde op TV of las in kranten. Nooit!
Je ziet het, het gaat vanaf vandaag gewoon weer verder, lekker weer allemaal mondkapjes of spatmaskers op. Het is gewoon copy-paste van gedrag en regels van vorig jaar, maar nu allemaal dubbel gevaccineerd én veel meer jonge mensen. Mensen roepen nog steeds massaal dat de ongevaccineerden de schuld zijn, en stropen straks hun mouwtje op voor prik nummer drie. En als het aan onze geweldige beleidsmakers ligt, moeten zelfs de jongste kinderen gevaccineerd worden.
Met een zogenaamd vaccin waarvan ik niets dan ellende heb gezien op mijn werk. Alleen de rest vindt het allemaal toeval. We zien wel vaker positieve d-dimeer testen, hartspierontstekingen en longembolieën? Toch?
Dan kan je je afvragen waarom ziet niet iedereen dat? Maar ik wel? Stel ik me aan of zo? Waarom mag daar niet over gesproken worden?
Het komt volgens mij omdat ik al langer dan een jaar niets meer volg op TV, krant of radio en die media juist non-stop bezig zijn al twee jaar angst te pompen en maar blijft schreeuwen dat er geen relatie bestaat tussen vaccinatie en bijwerkingen. Over de hele wereld hetzelfde geluid. Safe and Effective. In alle talen. Dag in dag uit. Ik heb afgelopen jaar zo vaak gevraagd of de tv met cijfers uit mag op het werk. Ik wil die negativiteit niet 24/7 horen en zien.
De ongevaccineerden moeten nu worden overgehaald om het vaccin te nemen omdat het werkt en veilig is, en de gevaccineerde moeten worden overgehaald om een booster prik te nemen omdat het vaccin niet werkt maar wel veilig is. Het is om je dood te lachen als het niet zo triest was. Ja, het werkt, maar slechts een paar maanden en je wordt wat minder ziek. Huh? Vorig jaar waren er geen vaccins en toen was corona weg in de zomer. Mensen werden helemaal niet meer ziek. Oh ja, in de herfst wel weer.
Zo zit ik niet in elkaar. Meten is weten, maar we mogen kennelijk niet meten, laat staan weten. En het er vooral niet over hebben. Ja, wel tot vijf keer toe PCR-testen afnemen bij mensen met bij herhaling een negatieve uitslag, net zo lang tot ie positief wordt en anders scannen (een CT-scan van de longen maken) en weer in isolatie zetten. En mocht er een positieve PCR-testuitslag zijn, dan ook isoleren en meteen uitgaan van een goed resultaat. Dan bestaat vals-positief niet. Althans niet waar wij werken.
Maar het is overal hetzelfde beleid: tellen van verdachten, PCR afnemen na overlijden, na reanimatie. En ga zo maar door.
Na het zoveelste ritje naar de CT-scan met een jonge dertiger die mij vertelde dat hij zich sinds zijn tweede prik alleen maar moe voelt en weer een ontsteking van de hartspier en het hartzakje werd vastgesteld, knapte het bij me. Na wederom gezeur van mij bij de arts over al die pos d-dimeer uitslagen en de vraag waarom hij het niet meeneemt in zijn anamnese, vond de arts-assistent het wel een goed idee als ik het zou onderzoeken. Ik? Hoezo alleen ik?
Ik kom wel weer terug hoor. Ik lach me altijd suf met jou, je was altijd een lichtpunt en het klinkt allemaal erg dramatisch nu, maar dan snap je waar het vandaan komt. Het is een opeenstapeling van in mijn ogen onwetenschappelijke onzin die je moet aannemen van mensen die je aankijken of je bij de Rasta Rostelli Show zit.
Pas toen iedereen op de ccu gevaccineerd was ging het wat beter omdat mensen zich wat veiliger voelden. Sommigen durfden zelfs in de zomer hun mondkapje af te doen. De sfeer verbeterde meteen omdat men zich opeens “veiliger” voelde: maar het was gewoon zomer. Dat is altijd een rustige tijd wat betreft griep. Nog steeds wel lekker veel handen wassen met alcohol uit de pompjes, maar sommigen durfden zowaar de mondmaskertjes af te doen.
En dan nu na één commando op tv weer allemaal mondkapjes op en roepen hoe druk het is?? Van de één op de andere dag? Het is altijd druk tijdens het griepseizoen. Dat is iedereen blijkbaar vergeten. De zorg is structureel gesloopt, de zorg loopt leeg en we vergrijzen steeds meer. Natuurlijk is het steeds drukker, maar je hoeft jezelf wat mij betreft maar één vraag te stellen:
‘Heb jij al twee jaar een pandemie gezien?’
Ik niet. Ja een drukke IC. Die is altijd druk tijdens het griepseizoen. Maar een pandemie? Op straat? Op het strand? In het ziekenhuis? Ik na mei 2020 in ieder geval niet meer. Zeker niet op de CCU.
Ja, de definitie van pandemie is afgelopen jaar heel sneaky gewijzigd. Het gaat bij een pandemie nu niet meer om het aantal doden maar, om het aantal ‘besmettingen’. Dus verkoudheid is nu een pandemie. Maar ook daar is wel weer een idiote verklaring voor. Het maakt dus niets uit. Er komt een onzinverklaring. Ook de definitie van vaccin werd aangepast in 2020. Ook daar hoor je niemand over.
Alles waar ik voor gek voor werd verklaard is uitgekomen. Dat riep ik vorig jaar al: ‘Kijk uit lieve mensen dit gaat niet goed zo!’.
Ik ben denk ik nog niet zo Wappie als ik eruit zie.
Nou ik stop. Je weet wel hoe ik erin sta. Misschien een beetje langdradig, maar dan snap je waarom ik even ben uitgevallen.
‘Frank’, CCU verpleegkundige