I never saw no miracle of science
that didn’t go from a blessing to a curse.
Sting, If I ever lose my faith in you.
Wat ik voorafgaande aan mijn betoog duidelijk wil maken is dat ik geen anti-vaxxer ben. Ik denk dat vaccins bijzonder succesvol zijn geweest in het verminderen van ernstige ziekte en overlijden ten gevolge van enkele virale en bacteriële ziekteverwekkers. Ik heb mijn eigen kinderen gevaccineerd tegen meningokokken serotype-W toen dat vaccin nog niet in het rijksvaccinatieprogramma zat. Ik wist namelijk hoe snel progressief en dodelijk een meningococceninfectie kan verlopen. Zelfs als kinderen de infectie overleven, zullen ze niet zelden ernstig gehandicapt door het leven moeten.
De voorbeelden van polio en pokken (smallpox) spreken het meest tot de verbeelding, maar ook het congenitaal rubellasyndroom (rodehond) kan ernstige gevolgen hebben. Dit syndroom wordt veroorzaakt door een infectie met het rubellavirus bij het ongeboren kind wanneer een moeder de infectie nog niet eerder heeft doorgemaakt. Dit syndroom wordt in Nederland vrijwel niet meer gezien. Een ander voorbeeld is de mazelen. Zelf zag ik in Duitsland twee adolescenten binnen enkele weken overlijden aan de gevolgen van een Subacute Scleroserende Panencefalitis (SSPE), een late complicatie van een infectie met het mazelenvirus. Jonge mensen takelen hierbij binnen enkele weken af tot een meelijwekkend restje mens, tot niets meer in staat, om daarna te overlijden. Het is iets dat ik nooit meer hoop mee te maken.
Waar ik me grote zorgen over maak betreft het vaccin tegen SARS-CoV-2, is de vanzelfsprekendheid waarmee veel mensen het direct of indirect verplicht stellen van vaccinatie met een nieuwe vaccintechniek accepteren. Een vaccin dat voor een groot deel van de bevolking niet of nauwelijks meerwaarde heeft, en zijn waarde qua effectiviteit en werkzaamheid nog niet bewezen heeft.
Daarover gaat dit artikel.
Lees verder “Macht en het Geweten van de Wetenschappelijke Medische Gemeenschap.”
