‘Fear is such a vicious thing
It wraps me up in chains’
The Working Hour, Tears for Fears
Mijn jongere broertje kreeg bezoek van een oude buurvrouw die ook ik goed ken. Waarom ze hem bezocht weet ik al niet meer. Het is een hartelijke, sympathieke en vooral ook reële vrouw. Tenminste, dat dacht ik.
Ze was naar de boerderij gefietst met een FFP2-masker op haar gezicht dat haar duidelijk benauwd maakte. Ze hapte naar adem toen ze van de fiets afstapte en bij mijn broertje voor de deur stond. Nee, ze wilde haar mondneusmasker niet afzetten, en nee, ze wilde ook niet binnenkomen, want ze had haar booster nog niet gehad. Ze controleerde haar mondkapje nog eens voordat ze op de fiets stapte, om daarna wederom hijgend en puffend terug naar huis te fietsen, mijn broertje in verbijstering achterlatend.
