Categorie: Blog

 

I never saw no miracle of science
that didn’t go from a blessing to a curse.

Sting, If I ever lose my faith in you.

 

Wat ik voorafgaande aan mijn betoog duidelijk wil maken is dat ik geen anti-vaxxer ben. Ik denk dat vaccins bijzonder succesvol zijn geweest in het verminderen van ernstige ziekte en overlijden ten gevolge van enkele virale en bacteriële ziekteverwekkers. Ik heb mijn eigen kinderen gevaccineerd tegen meningokokken serotype-W toen dat vaccin nog niet in het rijksvaccinatieprogramma zat. Ik wist namelijk hoe snel progressief en dodelijk een meningococceninfectie kan verlopen. Zelfs als kinderen de infectie overleven, zullen ze niet zelden ernstig gehandicapt door het leven moeten.

De voorbeelden van polio en pokken (smallpox) spreken het meest tot de verbeelding, maar ook het congenitaal rubellasyndroom (rodehond) kan ernstige gevolgen hebben. Dit syndroom wordt veroorzaakt door een infectie met het rubellavirus bij het ongeboren kind wanneer een moeder de infectie nog niet eerder heeft doorgemaakt. Dit syndroom wordt in Nederland vrijwel niet meer gezien. Een ander voorbeeld is de mazelen. Zelf zag ik in Duitsland twee adolescenten binnen enkele weken overlijden aan de gevolgen van een Subacute Scleroserende Panencefalitis (SSPE), een late complicatie van een infectie met het mazelenvirus. Jonge mensen takelen hierbij binnen enkele weken af tot een meelijwekkend restje mens, tot niets meer in staat, om daarna te overlijden. Het is iets dat ik nooit meer hoop mee te maken.

Waar ik me grote zorgen over maak betreft het vaccin tegen SARS-CoV-2, is de vanzelfsprekendheid waarmee veel mensen het direct of indirect verplicht stellen van vaccinatie met een nieuwe vaccintechniek accepteren. Een vaccin dat voor een groot deel van de bevolking niet of nauwelijks meerwaarde heeft, en zijn waarde qua effectiviteit en werkzaamheid nog niet bewezen heeft.

Daarover gaat dit artikel.

Lees verder “Macht en het Geweten van de Wetenschappelijke Medische Gemeenschap.”

De marktkramers van Big-Pharma

 

Vanaf het begin van mijn studie geneeskunde las ik alles wat ik lezen kon over mijn vak, maar ook over aanverwante onderwerpen. Dat doe ik nog steeds, al was het maar omdat ik erg graag lees, en tot op de dag van vandaag nog lang niet uitgeleerd en uitgelezen ben. Gaandeweg heb ik, aanvankelijk tot mijn verbazing, geleerd dat veel van mijn collega’s dat niet doen, en zich beperken tot de verplichte bijscholingen en (soms) het lezen van de richtlijnen. Daarvoor zijn meerdere redenen te bedenken, die ik hier niet zal noemen.

Het valt ook niet mee om de medische literatuur bij te houden, alleen al gezien het enorme aantal artikelen dat dagelijks verschijnt. Om van deze medische literatuur dan ook nog het kaf van het koren te scheiden is een opgave van formaat. Het lezen van de verslagen van wetenschappelijk onderzoek zelf – in vergelijking met lezen van reviews en case-reports – is al helemaal een crime, aangezien het erg veel tijd en inspanning kost om zich tenminste een globaal oordeel te vormen over de gebruikte methodologie en de statistiek, en te kunnen beoordelen of het onderzoek goed is uitgevoerd. En toch is dat wat ik hier, opnieuw, zal proberen te doen. Het gaat natuurlijk om de publicatie over het vaccin tegen COVID19 van Pfizer/BioNTech, dat op 10 december online werd gepubliceerd op de website van de New England Journal of Medicine.[1]

Lees verder “Het Pfizer/BioNTech Vaccin tegen COVID19”

Bijgewerkt: 30 nov 2020

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6988269/

Dit is het artikel van Victor Corman en Christian Drosten dat de RT-PCR op het SARS-CoV-2 virus beschrijft.

---

Ik ben geen PCR-expert, maar als neuroloog een eindgebruiker van deze techniek in de dagelijkse klinische praktijk.

Ik hoef als bestuurder van een auto niet precies te weten hoe deze functioneert, maar moet er wel op kunnen vertrouwen dat deze met zorg is geproduceerd, en veilig en betrouwbaar is.

Als iemand als Christian Drosten, als hoogleraar van het Charité Berlijn, over een nieuw ontworpen RT-PCR-test publiceert zou ik moeten kunnen vertrouwen op zijn kennis en expertise, in de zin dat hij een goede en betrouwbare test beschrijft.. Maar Pieter Borger heeft als moleculair geneticus bij mij meer dan gerede twijfel doen ontstaan over de bovenstaande publicatie en over de wetenschappelijke integriteit en betrouwbaarheid van de auteurs, waarbij ook mensen van het RIVM betrokken zijn, en Marion Koopmans als voorlaatste auteur en viroloog van het Erasmus Medisch Centrum. En het opvallende is dat Marion Koopmans hierover in alle talen oorverdovend zwijgt. Lees verder “Verklaring Pieter Borger over de publicatie van Victor Corman / Christian Drosten”