De Bureaucratische Staat

“Man is so intelligent that he feels impelled to invent theories to account for what happens in the world. Unfortunately, he is not quite intelligent enough, in most cases, to find correct explanations. So that when he acts on his theories, he behaves very often like a lunatic.”

Aldous Huxley

Voor zover er al zoiets heeft bestaan als een democratie, mag het voor de oplettende burger duidelijk zijn dat we al lang niet meer in een democratische staat leven. Ja, we mogen een keer per vier jaar een kruisje bij het vakje van de gewenste politieke leider zetten, maar daarmee houdt onze invloed op het dagelijkse bestuur en de toekomst van Nederland ook wel op. En vaak komen we na de verkiezingen bedrogen uit, want van de beloften die de politieke leiders voor de verkiezingen deden, blijken ze zich erna niet veel meer te herinneren. Alles wat ons door onze politieke leiders beloofd werd vóór de verkiezingen, wordt graag opgeofferd in ruil voor deelname aan de regering, en eigenlijk aan de macht. Het bindende referendum is afgeschaft, want het volk zou eens iets beslissen dat de heersende elite niet uitkomt. En als het volk dan haar mening duidelijk maakt, wordt dat schaamteloos genegeerd, zoals het Oekraïne-referendum ons heeft geleerd.[1] En dat lobbyisten van verschillende machtige NGO’s en multinationals in grote mate het beleid bepalen, en dat dit beleid tot in detail in achterkamertjes wordt uitgedacht en vastgelegd is ook niets nieuws.[2] Verder werkt de enorme bureaucratische moloch, en die de EU heet, als een magneet op de macht, en ontneemt de lidstaten in toenemende mate haar zelfbeschikkingsrecht. De uitspraak van Ursula Von Der Leyen mag als een niet te onderschatten waarschuwing dienen: als de verkiezingen in Italië tot ‘ontwikkelingen in de verkeerde richting’ zouden leiden, heeft de EU volgens Von Der Leyen de nodige ‘gereedschappen’ om deze ontwikkelingen te corrigeren.[3]

Tot zover de democratie.

De vraag is dan welke term ons huidige politieke en bestuurlijke stelsel dan het best beschrijft: ik denk dat de beste omschrijving luidt: de Bureaucratische Staat. Maar deze uitspraak reikt veel verder dan wat men door de bank genomen onder bureaucratie verstaat: het geheel aan regels en afspraken dat leidt tot een log en weinig flexibel overheidsapparaat. Deze vorm van bureaucratie, hoe onaangenaam ook, wordt door de gemiddelde burger met het nodige gemopper wel verdragen, want de goedwillende burger is er zich van bewust dat er regels moeten zijn, en is ook in de overtuiging dat die regels met de beste bedoelingen ingesteld zijn. De burger ziet echter ook dat ze niet leiden tot het gewenste resultaat, of zelfs het tegenovergestelde bewerkstelligen, maar desondanks toch gehandhaafd worden. Dit is in ieder geval wat ik altijd verstond onder het begrip bureaucratie. Maar die vorm van bureaucratie bedoel ik niet als ik het heb over de Bureaucratische Staat.

Wat ik aan wil duiden met het begrip van een Bureaucratische Staat is veel onheilspellender en duisterder. Evenals Mattias Desmet herken ik in de gebeurtenissen van de afgelopen jaren de eerste stappen op weg naar een totalitaire staat, maar ik denk dat er behalve paralellen ook verschillen zijn.[4] In de Bureaucratische Staat is er geen centrale figuur die een consistente ideologie verkondigt, zoals in het Rusland van Lenin en Stalin, of ten tijde van het nationaalsocialistisch bewind in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Het kenmerk van de Bureaucratische Staat is mijns inziens dat er geen centrale leider is, en een wisseling van de macht in essentie geen verschil maakt in de gevolgde koers. De Bureaucratische Staat heeft geen dictator nodig, hij is zelf de totalitaire leider. Want hoewel het lijkt alsof politici de macht hebben, zijn zij het tijdelijke gezicht van die Bureaucratische Staat. In werkelijkheid ligt de macht bij de verschillende departementen en overheidsinstanties, en wordt het beleid uitgedacht, geformuleerd en uitgevoerd door anonieme ambtenaren. Zij worden op hun beurt aan, gestuurd en geregeerd door lobbyorganisaties, NGO’s en ‘filantropische’ instellingen. Democratisch gekozen bestuurders zijn daarbij slechts figuranten, de tijdelijke buikspreekpoppen van het uitgebreide ambtelijke apparaat, en de veel machtiger supranationale organisaties. Dat verklaart wellicht ook het onthutsende gebrek aan kennis en ervaring van de diverse bewindslieden. Hun mening doet er niet toe, en een eigen visie is niet nodig, en waarschijnlijk zelfs ongewenst. Die visie ontwikkelt zich in de onderbuik van de Bureaucratische Staat, nationaal en internationaal.[5] [6] [7]

Deze ontwikkeling is ongetwijfeld al tientallen jaren aan de gang, maar de coronacrisis legde de Bureaucratische Staat in zijn volle omvang bloot. Niet alleen in Nederland of Europa, maar wereldwijd. Het meest angstaanjagende aan deze vorm van bestuur is dat er een groep mensen is, voor het gemak hier ‘de intellectuele elite’ genoemd, die van mening is dat haar waarheden van een hogere macht zijn, als het ware door God zelf ingegeven, en zij daarom het recht heeft, zo niet de plicht, om te bepalen waar het met de wereld naar toe moet. En daar heeft het gewone volk zich maar naar te voegen. Zij hebben als verlichte voorhoede het zicht op het enige ware Utopia en willen dit Utopia tot iedere prijs realiseren. “De ellende komt nooit van de stratenmaker of de vuilnisophaler, maar altijd van hoogopgeleide intellectuelen. Die willen een utopie vestigen en zijn bereid om daarvoor elke prijs te betalen: vooral door anderen.”[8]

Een ander kenmerk van de Bureaucratische Staat is dat ook de uitvoerders van het beleid vervangbaar zijn, zonder enige invloed te hebben op de ingezette koers. Bovendien zijn zij niet verantwoordelijk voor de gevolgen van het beleid dat zij uitvoeren, en zijn niet persoonlijk aansprakelijk voor het falen van beleid.[9] Die verantwoordelijkheid wordt afgewenteld op de in naam verantwoordelijke minister of staatsecretaris, met als ultieme consequentie dat hij of zij moet vertrekken (overigens zonder hier financieel of anderszins ook maar het minst onder te lijden). De bestuurlijke machinerie blijft gewoon intact, en ook het gevoerde beleid blijft meestal onveranderd, zoals ook de toeslagenaffaire zo duidelijk heeft laten zien. En omdat de organisaties over het algemeen te groot zijn om de verantwoordelijkheid terug te herleiden naar een persoon, blijft het risico voor het individu, ongeacht zijn rang, in de bureaucratische staat beperkt. Op de lagere niveaus heeft het individu het meest te vrezen van zijn superieuren, als dit individu kritiek uit op het gevoerde beleid en dit niet uit wenst te voeren. En het risico voor het individu in de hoogste rangen is sowieso erg beperkt. Sterker nog, topambtenaren die er op het ene departement een puinhoop van maken, worden simpelweg via een baantjescarrousel van topambtenaren gerecycled, zodat zij vervolgens op een ander departement chaos kunnen veroorzaken.[10] En of men nu hoger of lager in de hiërarchie van het departement of overheidsorganisatie geplaatst is, van diegenen over wiens rug men het beleid uitvoert, de burger, hebben beiden vrijwel niets te vrezen. Al was het maar omdat diegenen die nog wel contact hebben met de burger geen beslissingsbevoegdheden hebben, en de verantwoordelijkheid voor het beleid af kunnen schuiven op hen die dat wel hebben. En die laatsten zijn over het algemeen letterlijk en figuurlijk onbereikbaar voor de burger. Zij verschuilen zich achter de enorme glazen gevels van monstrueuze gebouwen, en verstoppen zich in uitgebreide labyrinten van gangen en kamertjes. Op deze manier wordt de enorme ambtelijke machine een levend organisme die het individu die er werkt in het keurslijf van de heersende mores perst, en zij die zich hiertegen verzetten uitstoot.[11] En zoals ik ook zelf heb ervaren, is het in de gezondheidszorg en in de wetenschappelijke wereld niet anders.

Waar dit systeem toe kan leiden heeft de coronacrisis ons op pijnlijke manier duidelijk gemaakt. Niet alleen in Nederland, maar wereldwijd werd het beleid ter bestrijding van corona bepaald door een door China ingegeven en agressief uitgedragen ideologie van social distancing, mondkapjes, schoolsluitingen en lockdowns, tot de invoering van een avondklok aan toe.[12] Dit onder de verwijzing dat hiermee ‘de wetenschap’ werd gevolgd, hoewel de ironie hiervan was dat iedere vorm van wetenschappelijke onderbouwing ontbrak. Ethische principes werden hierbij simpelweg genegeerd, een ander kenmerk van de Bureaucratische Staat.[13] Het gaf de technocraten ongekende macht, die zij ten volle benutten. Om niet te zeggen misbruikten. Een goed voorbeeld hiervan is Dr. Deborah Birx, ‘White House Coronavirus Response Coordinator’, die zich niet schaamt om te vertellen hoe zij door middel van manipulatie en bedrog de lockdown in de V.S. wist door te drukken.[14] [15] Wetenschappelijke onderbouwing had ze niet, en die had ze voor haar heilige overtuiging ook niet nodig. In Nederland hadden we Jaap van Dissel die op uitermate dubieuze gronden de avondklok als zijnde noodzakelijk wist te verkopen aan de Tweede Kamer.[16] Het systeem van de Bureaucratische Staat wordt weerspiegeld in 148 OMT-adviezen, waarin een grondige wetenschappelijke onderbouwing voor de gegeven adviezen nagenoeg afwezig is. Ook hier was de persoonlijke overtuiging van de afzonderlijke leden blijkbaar voldoende, gecombineerd met wat schimmige verwijzingen naar onderzoek uit de eigen keuken van het RIVM. Iedere vorm van controle ontbrak, en verantwoording hoeft door de bureaucraten van het OMT niet afgelegd te worden.

En daarmee komen we bij een volgend kenmerk van de Bureaucratische Staat: deze wenst zijn ideologische beleid niet te evalueren en is doof en blind voor kritiek, ook al is die kritiek massaal en afkomstig uit alle lagen van de bevolking. Voorbeelden zijn er te over. De consistente weigering van deze regering en het OMT om de effectiviteit van het desastreuze coronabeleid van de afgelopen drie jaren te evalueren is misschien nog wel het beste voorbeeld.[17] Verder ziet men het ook terug in het wetsontwerp van de permanente coronawet. Hoewel ieder bewijs voor de effectiviteit van lockdowns, mondkapjes, het sluiten van scholen, een avondklok of een coronatoegangsbewijs ontbreekt, blijken deze maatregelen gewoon opgenomen te zijn in het wetsontwerp, en voor zover dit niet het geval is, adviseert de Raad van State om dit alsnog te doen.[18] Diezelfde onwil tot reflectie en evaluatie bij de verantwoordelijke bestuurders en politici ziet men ook bij de toeslagenaffaire en andere politieke schandalen.[19] De standaard voor hen is liegen, bedriegen, verdraaien, verzwijgen en achterhouden van informatie. Men laat geen middel onbeproefd om de waarheid verborgen te houden. Een laatste dieptepunt is de weigering van een topambtenaar van het ministerie van onderwijs om de notulen van het gesprek dat hij voerde met D66’er Shula Rijxman ter beschikking te stellen van de Auditdienst Rijk, bij het onderzoek naar de klokkenluidersaffaire bij de NPO.[20] En natuurlijk raakte een geheime persoonlijke memo van Shell aan Rutte zoek, zoals bleek bij de verhoren van de parlementaire enquête naar de gevolgen van de gaswinning in Groningen.[21] Het hele archief van het departement zou omgekeerd zijn om dit memo te vinden, maar waarschijnlijk werd dit boven de papierversnipperaar uitgevoerd. Het zijn de zoveelste voorbeelden van de arrogantie van de heersende elite, die maling heeft aan welk democratisch principe dan ook, en die begrippen als eerlijkheid en transparantie veelvuldig in de mond neemt, maar slechts zeer zelden praktiseert. Hetzelfde geldt voor termen ethiek en moraal. En wederom is het mijn stelling dat dit komt omdat zij zichzelf moreel en intellectueel veruit de meerdere voelt van het plebs.

De vraag is waardoor dit gedrag van de elite wordt veroorzaakt. Ik denk dat de basis gezocht moet worden bij de opkomst van het technocratische gedachtengoed, waarvoor de basis al in de dertiger jaren van de vorige eeuw werd gelegd. De aanhangers van deze levensbeschouwing – zo u wilt, religie – leven in de illusie dat elk probleem op een wetenschappelijke manier kan worden opgelost. Verder gaan zij ervan uit dat de wetenschappelijke methoden uit de ‘harde wetenschap’ (wis-, natuur- en scheikunde) één op één toepasbaar zijn op complexe sociaalmaatschappelijke problemen. De derde – noodlottige – overtuiging is dat zij, en zij alleen in staat zijn om de maatschappij te besturen.[22] [23] Zij baseren die gedachte op het vermeende vermogen van wetenschap om de toekomst adequaat te voorspellen. Die overtuiging werd al in 18^e eeuw treffend verwoord door Henri de Saint-Simon: ‘Science, my dear friends, is a man who foresees; it is because science provides the means to predict that it is useful, and the scientists are superior to all men.’ (‘Wetenschap, beste vrienden, is een man die voorspelt; het is omdat de wetenschap de middelen verschaft om te voorspellen, dat maakt dat zij nuttig is, en wetenschappers zijn superieur aan alle mensen.’)

Ik vrees dat de huidige politieke en wetenschappelijke elite aan deze opvatting haar superioriteitsgevoel ontleent, en in essentie neerkijkt op eenieder die geen wetenschappelijke opleiding heeft genoten en geen ‘wetenschap’ praktiseert. Ik denk dat hiermee ook de minachting van deze hoogopgeleide elite voor ambachtelijke en praktische beroepen verklaard wordt, en de daarmee gepaard gaande lagere financiële beloning.[24] Dat het begrip ‘wetenschap’ inmiddels behoorlijk aan inflatie onderhevig is blijft buiten haar gezichtsveld, aangezien vele takken van de ‘wetenschap’ helemaal niet voldoen aan het criterium dat zij in staat zijn bepaalde ontwikkelingen te voorspellen, laat staan voorspelbaar te beïnvloeden. In dat opzicht mogen de vele modellen die het verloop van de pandemie van COVID19 trachtten te voorspellen als ernstige waarschuwing gelden. Ondanks het vele rekengeweld, de geavanceerde statistische methoden en meest fraaie grafieken, bleek het in essentie niets anders te zijn dan pseudowetenschappelijke kwakzalverij. En ik acht het goed mogelijk dat modellen die de temperatuurstijging en de stijging van de zeespiegel op basis van de CO2-uitstoot moeten voorspellen, van dezelfde kwaliteit zijn: ideologie gebakken in goedkope en ranzige wetenschappelijke margarine.

Wellicht is dit superioriteitsgevoel een onbedoelde negatieve bijwerking van ons moderne onderwijs, dat de elite de illusie verschaft dat zij inderdaad het beste weet welke beslissingen genomen moeten worden en welk beleid moet worden uitgestippeld. Dit omdat ‘wetenschappelijk’ onderwijs hen dit geleerd zou hebben. Maar het probleem met het huidige onderwijs is dat het de ontvanger leert wat we wél weten, of denken te weten, maar mensen niet duidelijk maakt wat we niet weten, en ook (nog) niet kunnen weten. En ik vrees dat onderwijs ons vooral de illusie geeft dat we kunnen voorspellen hoe de wereld er over een jaar of over honderd jaar uit zal komen te zien, ondanks dat de geschiedenis ons ontelbare malen heeft geleerd dat wij niet weten wat de toekomst ons gaat brengen.

Ons huidige onderwijs slaagt er blijkbaar niet in om onze jonge mensen te leren wat de wetenschappelijke methode inhoudt.[25] De zuivere wetenschappelijke methode bestaat eruit dat wij ons goed realiseren dat onze theorieën, modellen en bespiegelingen in het beste geval een goede benadering zijn van de werkelijkheid, maar ook niet meer dan dat. Goed wetenschappelijk onderwijs zou ons ervan moeten doordringen dat die benadering van de werkelijkheid fluïde en veranderlijk is. Dat wat vandaag een wetenschappelijk feit is, morgen een achterhaald dogma kan zijn. De kern van de wetenschappelijke methode is dat in de meeste gevallen het experiment of de waarneming voorafgaat aan de theorie, en dat een volgende waarneming of een volgend experiment deze theorie ingrijpend kan veranderen. Maar deze theorie wordt nooit de definitieve waarheid, en moet veranderd kunnen worden bij het beschikbaar komen van betere gegevens. Zonder de mogelijkheid van falsificatie bestaat er geen wetenschap.

Wetenschappelijk onderwijs zou moeten leiden tot bescheidenheid over het eigen kunnen en weten, en tot een diepgewortelde overtuiging dat onze kennis beperkt is, en altijd beperkt zal blijven. Maar dat doet ons moderne onderwijs niet. Ons onderwijs heeft niet als doel om bescheidenheid aan te leren en de beperkingen van de wetenschappelijke methode te benadrukken. Het is niet in staat om dit te bereiken, waarschijnlijk omdat men in het onderwijs de nadruk legt op ‘prestaties’. Dat kan zijn in de vorm van scores of het aantal gepubliceerde artikelen. Maar ook het vermogen van mensen om zich aan te passen aan de heersende mores maakt dat zij succesvol de academische ladder kunnen beklimmen.[26] Met zuivere wetenschap heeft dit alles niets te maken.

Ik vrees dat dit systeem van wetenschap leidt tot wat Patrick Wood de egotist noemt: een persoon die zichzelf belangrijker acht dan anderen, en vooral belangrijker dan mensen zonder ‘wetenschappelijke’ opleiding, die zich superieur voelt aan hen, zijn eigen kennis en kunde over het algemeen sterk overschat en zonder enige terughoudendheid zijn mening ventileert, ook over onderwerpen waarover hij niets weet en waarmee hij geen enkele ervaring heeft. Maar desondanks deze opvatting wel als enig juiste aan de man probeert te brengen. Men hoeft de talkshows op TV maar te aanschouwen om ze dagelijks aan zich voorbij te zien trekken. Het zijn deze mensen die de status van de wetenschap misbruiken om hun eigen meningen als ‘settled science’ neer te zetten.

En het is dit misplaatste superioriteitsgevoel dat maakt dat deze mensen schaamteloos probeerde het gedrag van mensen te beïnvloeden door middel van psychologische manipulatie, in de veronderstelling dat het domme volk dit toch niet zou merken.[27] Het is wellicht het beste bewijs voor de 2^e wet uit Cipollo’s ‘The Basic Laws of Stupidity’ dat opleiding en intelligentie niet met elkaar samenhangen. Wellicht is het in beter om te stellen dat het niet zozeer intelligentie is, maar wijsheid die niet afhankelijk is van opleiding. Sterker nog: ‘Education makes the wise slightly wiser, but the fool vastly more dangerous.’[28]

Een goed voorbeeld van de minachting van deze ‘hoogopgeleide’ elite voor het overige volk is de schaamteloze propagandacampagne die opgetuigd werd om mensen te overtuigen zich te laten vaccineren. Men deinsde er zelfs niet voor terug om wetenschappelijk onderzoek te verrichten met welke boodschap men het volk het best aan de naald kon krijgen, ongeacht hoe twijfelachtig deze boodschap ethisch gezien was.[29] En zelfs het feit dat de verkondigde boodschappen niet strookten met de werkelijkheid deed niet ter zake.[30] [31] Maar wat deze mensen zich blijkbaar niet gerealiseerd hebben, is dat hoezeer propaganda ook in strijd is met de waarheid, deze op zijn minst aannemelijk moet zijn voor het volk. Wie deze regel niet respecteert, riskeert wantrouwen, hoon en spot. En dat is exact wat de wetenschappelijke en politieke elite nu ten deel valt, nu blijkt dat vaccinatie niet beschermt tegen transmissie, en zeer waarschijnlijk de kans op een infectie in de eerste weken na vaccinatie zelfs verhoogt.[32] [33] Waar zij vroeger op marktpleinen kaalgeschoren zouden worden en met pek en veren overgoten, oogsten zij nu de welverdiende hoon en spot op social media. En het is aandoenlijk om te zien hoe zij proberen het vertrouwen dat ze met het verkondigen van deze propaganda verspeeld hebben, met exact dezelfde propaganda proberen terug te winnen. Maar zonder diepgemeende excuses voor het bedrijven van deze praktijken, zal dat vertrouwen niet meer terugkeren.

Ronald Meester schrijft in zijn boek ‘Wetenschap als religie’ dat het vertrouwen in God vervangen is door het geloof in de wetenschap als zijnde als almachtig en alwetend. Geen probleem zo groot, geen probleem zo complex, of de wetenschap kan het oplossen. En dat is inderdaad de religie van de technocraten. Maar deze constatering is niet voldoende om te verklaren wat we in de afgelopen jaren hebben kunnen zien en ervaren. Zeker heeft de wetenschap een centrale rol in onze maatschappij gekregen, ook al zijn er diverse filosofische en levensbeschouwelijke vraagstukken waar de wetenschap helemaal geen antwoord op kan geven, zoals Meester terecht stelt. Het punt is dat de hogepriesters van de wetenschap zichzelf belangrijker zijn gaan vinden dan de wetenschap zelf. Dat is precies wat egotisme inhoudt. Zij hebben de wetenschap niet nodig, hun eigen overtuiging is superieur aan de beschikbare wetenschappelijke gegevens. En als zij al gebruik maken van wetenschappelijke studies, schrikken zij er niet voor terug om de interpretatie ervan zo te verdraaien en te vervormen dat zij in lijn is met hun overtuiging. Dat is waar de wetenschap ophoudt en het ‘scientisme’ begint. Ook dit fenomeen heeft men in de afgelopen drie jaren vrijwel dagelijks kunnen ervaren bij de aanpak van de coronacrisis. De aanpak van de coronacrisis staat niet op zichzelf; vele andere sociaalmaatschappelijke problemen, of het nu gaat om de dreigende economische instorting, de huizencrisis, het vluchtelingenprobleem, de milieuvervuiling of de energiecrisis, al deze problemen worden op dezelfde manier aangepakt. De elite heeft geen inzicht waartoe de wetenschap wel in staat is en waartoe niet. En voor zover men schermt met ‘de wetenschap’, is het in werkelijkheid meestal scientisme, ofwel het naar eigen goeddunken en naar de eigen overtuiging inkleuren van wetenschappelijk onderzoek. Het is inderdaad de centrale rol van de wetenschap in onze maatschappij die zowel deze hogepriesters van de wetenschap als ook de farmaceutische industrie ertoe brengen om deze voor eigen roem, glorie en gewin naar hartenlust te misbruiken. Sciëntisme vermomd als wetenschap. Kwakzalverij vermomd als geneeskunst.

En zoals iedere religie haar fanatieke volgelingen heeft, zo heeft ook de Bureaucratische Staat die. Opvallende is de haast sektarische aanbidding van de technocratische religie. Mensen die trots lieten zien hoe een arts of verpleegkundige de naald in hun schouder zette, met daarbij vanzelfsprekend een mondkapje op het gezicht. Mensen die in extase zijn als ze de volgende prik mogen halen. Mensen met mondkapjes en injectiespuiten in de profielfoto op social media. En wat bij deze sektevorming past, is de absolute intolerantie voor mensen die hier met de grootst mogelijke verbazing naar kijken, en zo mogelijk nog meer ten opzichte van mensen die hierover kritische vragen stellen. Mijns inziens is het dit onaantastbare geloof dat ervoor zorgt dat mensen zich in een ruimtepak naar de supermarkt begaven, leerlingen in luchttentjes geplaatst werden, automobilisten alleen in de auto zittend een mondkapje droegen, of muzikanten met blaasinstrumenten een mondkapje droegen waarin een gat was geknipt. Ongeacht hoe bizar, het werd uitgevoerd, volledig los van iedere rede en gezond verstand. Dergelijk groepsgedrag ziet men alleen bij de meest fundamentalistische en extreme religiën. Dit is de massavorming waarover Mattias Desmet spreekt.[34] Waar deze sektevorming begint is vaak niet goed te achterhalen. Het moet ergens beginnen met een overtuiging, een visie zoals u wilt, en deze overtuiging wordt steeds krachtiger, dwingender en intoleranter, zoals dat bij een sektarische gemeenschap gebruikelijk is. Om hun denkbeelden en overtuigingen geloofwaardiger te maken wordt verwezen naar ‘de wetenschap’, maar wetenschap is geen onmisbaar ingrediënt. De Bureacratische Staat drijft niet op ‘de wetenschap’, maar op scientisme. Als de wetenschap niet van pas komt, wordt zij even gemakkelijk terzijde geschoven als hun heilige religie daarom vraagt.

Maar wederom valt mij een verschil op. En dat is dat de focus van dit sektarisme snel kan veranderen, en dus ook dat er de Bureaucratische Staat meerdere afgoden kent. Ik noem de woke-ideologie, de COVID-ideologie, de Oekraïne-ideologie en nu de stikstofideologie. En in al deze ideologieën zie ik dezelfde tendens: het absolute geloof in de (morele) juistheid van de eigen onwrikbare overtuiging, en de absolute onverdraagzaamheid naar andersdenkenden. Met deze fanatieke gelovigen, ongeacht het onderwerp, valt geen genuanceerd gesprek te voeren: zij hebben gelijk, en andersdenkenden zijn ketters die de hogere waarheden, die alleen zij als verlichtte mensen van een hogere orde kunnen zien, ontkennen. En dus moet hen de mond gesnoerd worden en uitgestoten worden: het is de inquisitie van de Bureaucratische Staat.[35]

Het mag duidelijk zijn, de valse profeten van de Bureaucratische Staat gaan onze maatschappij niet redden. Sterker nog, zij hebben onze maatschappij aan de rand van de afgrond gebracht. De coronacrisis bracht genadeloos het falen van de Bureaucratische Staat aan het licht, iets dat daarvoor ook al duidelijk was voor de oplettende burger, maar nu in zijn volle omvang duidelijk is geworden. De aanpak van de coronacrisis was het grootste fiasco in de publieke gezondheidszorg, zoals ook de toeslagenaffaire een groot drama was, en zoals de afhandeling van de schade veroorzaakt door de gaswinning een echec was. Het dieptepunt is waarschijnlijk nog lang niet bereikt, sterker nog, dat zal naar alle waarschijnlijkheid pas in de komende jaren bereikt worden, als blijkt dat verschillende grote sociaalmaatschappelijke problemen onoplosbaar blijken met de ‘oplossingen’ die in de hogepriesters van de Bureaucratische Staat hebben voorgesteld.

Is er dan helemaal geen hoop? Jawel. Het positieve aan de afgelopen periode is dat vele mensen duidelijk geworden dat de hooghartige technocratische politieke en wetenschappelijke elite op vele fronten faalt. En hoewel helaas niet in ons land, blijkt dat in de V.S. ook de rechterlijke macht de Bureaucratische Staat onderkent als zijnde een groot gevaar voor onze vrijheid en democratie. Dit valt te lezen in het oordeel van het hoger gerechtshof in een zaak van de staat West-Virginia versus de Environmental Protection Agency.[36] Het gaat daarbij om de beslissingsbevoegdheid en reikwijdte van de macht van de EPA om de eigen regels te bedenken en de naleving ervan af te dwingen. Het hof stelt dat de wetgevende macht uitsluitend bij het Congres ligt en dat dit essentieel is voor de integriteit en handhaving van het door de Grondwet verordende regeringsstelsel. Uit een volgende passage blijkt dat de minachting voor het volk van de heersende elite van alle tijden is. Ik geef die passage hier integraal (vertaald) weer:

Zo stelde Woodrow Wilson dat ‘volkssoevereiniteit’ de natie in verlegenheid bracht omdat het moeilijker werd om ‘uitvoerende deskundigheid’ te bereiken. In Wilson’s ogen was de massa van het volk ‘egoïstisch, onwetend, timide, koppig of dwaas’. Hij sprak een nog grotere minachting uit voor bepaalde groepen en verdedigde ‘de blanken in het Zuiden’ omdat zij ‘zich op een eerlijke of oneerlijke manier hadden bevrijd van de ondraaglijke last van regeringen die werden gesteund door de stemmen van onwetende [Afro-Amerikanen]’. Ook hekelde hij immigranten ‘uit het zuiden van Italië en mannen van de gemeenste soort uit Hongarije en Polen’, die ‘noch vaardigheid, noch energie, noch enig initiatief van snelle intelligentie’ bezaten. Voor Wilson deed onze Republiek ‘te veel via stemming’.’

Woodrow Wilsom was president van de Verenigde Staten van 1913 tot en met 1921. Hij wordt gezien als een progressieve democraat, maar zijn opvattingen klinken door in de uitspraken van onze ‘progressieve politici’, zowel in het buitenland als ook in ons eigen land. Waar Wilson het had over ‘onwetende Afro-Amerikanen, zo spreekt Justin Trudeau over ‘racisten, vrouwenhaters en anti-vaxxers’. Waar Wilson het had over ‘immigranten uit het zuiden van Italië en mannen van de gemeenste soort uit Hongarije en Polen’, zo spreekt de hoogopgeleide elite over Forum- en PVV-kiezers. Zij behoren volgens onze intellectuele (vaak linkse!) elite geen stem te hebben, en zij behoren geen invloed te hebben. Het onderwerp van hun minachting mag dan anders zijn, de overtuiging is hetzelfde.

Het hof vervolgt:

‘Maar door de wetgevende macht bij de gekozen vertegenwoordigers van het volk te leggen, wilde de Grondwet ervoor zorgen ‘dat niet alleen alle macht aan het volk wordt ontleend’, maar ook ‘dat degenen die ermee belast zijn, afhankelijk blijven van het volk’. Ook de Grondwet legde het vertrouwen niet in de handen van ‘enkelen, maar [in] een aantal handen’, zodat degenen die onze wetten maken beter de verscheidenheid zouden weerspiegelen van het volk dat zij vertegenwoordigen en een ‘onmiddellijke afhankelijkheid van en een intieme sympathie met het volk’ zouden hebben. Vandaag de dag zouden sommigen de Grondwet kunnen omschrijven als het ontwerp van het federale wetgevingsproces om de wijsheid van de massa te vangen.’

‘Toegegeven, wetten maken onder onze Grondwet kan moeilijk zijn. Maar dat is niets bijzonders aan onze tijd en ook geen toeval. De grondleggers waren van mening dat de bevoegdheid om nieuwe wetten te maken die privégedrag reguleren een ernstige zaak was die, indien niet goed gecontroleerd, een ernstige bedreiging kon vormen voor de individuele vrijheid… Daarom probeerden de grondleggers het maken van wetten bewust te bemoeilijken door te eisen dat twee kamers van het Congres moeten instemmen met elke nieuwe wet en dat de president moet instemmen of dat een supermeerderheid van de wetgever zijn veto moet overstemmen.’

Met de explosieve groei van de administratieve staat sinds 1970 kreeg de doctrine van de grote vragen al snel een bijzonder belang… In de jaren 1960 en 1970 heeft het Congres tientallen nieuwe federale administratieve agentschappen opgericht. Tussen 1970 en 1990 groeide de Code of Federal Regulations van ongeveer 44.000 pagina’s tot ongeveer 106.000. Tegenwoordig vaardigt het Congres ‘ongeveer tweehonderd tot vierhonderd wetten’ per jaar uit, terwijl federale administratieve bureaus iets van drieduizend tot vijfduizend definitieve regels aannemen. Bovendien produceren de agentschappen regelmatig duizenden, zo niet miljoenen richtlijnen die in de praktijk ook de betrokken partijen binden.

En hoewel we het er allemaal over eens zijn dat administratieve instanties een belangrijke rol moeten spelen in een moderne natie, wil toch niemand van ons afstand doen van de belofte van onze Republiek dat het volk en zijn vertegenwoordigers betekenisvolle inspraak moeten hebben in de wetten die hen besturen… Wanneer het Congres traag lijkt om problemen op te lossen, is het logisch dat de uitvoerende macht de zaken in eigen hand neemt. Maar de grondwet staat niet toe dat agentschappen met pen en telefoon verordeningen gebruiken ter vervanging van wetten die door de volksvertegenwoordigers zijn aangenomen. In onze Republiek is het de exclusieve bevoegdheid van de wetgever om algemene regels voor te schrijven voor het bestuur van de samenleving. Omdat de beslissing van vandaag die fundamentele grondwettelijke belofte helpt beschermen, sluit ik me graag aan.

We leven in onrustige en gevaarlijke tijden. De democratie is in essentie afgeschaft en is geleidelijk vervangen door de Bureaucratische Staat. Onze vrijheid wordt steeds verder ingeperkt, en de vrijheid van meningsuiting staat ernstig onder druk. Maar er is wel degelijk hoop. De Bureaucratische Staat heeft het vertrouwen van het volk verloren en oogst het wantrouwen en de woede die ze zelf zo enthousiast heeft gezaaid. Het gevaar dat de Bureaucratische Staat vormt, wordt door steeds meer mensen onderkend, en wiens ogen hiervoor geopend zijn, kan ze niet meer sluiten. Steeds meer mensen verzetten zich actief en passief tegen zijn dwingende decreten. Als de hogepriesters van de Bureaucratische Staat al iets kunnen redden, zijn het hun eigen bezittingen en wellicht in de nabije toekomst, hun eigen hachje.

Een belangrijke studie die laat zien dat wetenschappers losraken van morele principes en ethische normen is referentie 27. Daarin wordt onderzoek in hoeverre bepaalde stellingen de keuze van proefpersonen voor of tegen vaccinatie beïnvloedden. Maar niet alleen dat: ook werd onderzocht in welke stellingen een positief effect zou hebben op de beslissing om een vriend te adviseren zich te laten vaccineren, en hoe men het denken over ongevaccineerden zou kunnen beïnvloeden.

 Persuasive messaging to increase COVID-19 vaccine uptake intentions.

1. Er was een controlegroep die neutrale informatie kreeg over een ander onderwerp en een onderzoeksgroep die ‘baseline informatie’ over vaccinatie kreeg. Dat is deze stelling:

‘Om de uitbraak van COVID-19 te beëindigen, is het belangrijk dat mensen zich laten vaccineren tegen COVID-19 zodra er een vaccin beschikbaar is. Als u het COVID-19-vaccin krijgt, is de kans veel kleiner dat u COVID-19 krijgt of het onder anderen verspreidt. Vaccins zijn veilig en worden op grote schaal gebruikt om ziekten te voorkomen en vaccins redden naar schatting miljoenen levens per jaar.’

2. Een volgende stelling legt de nadruk op het eigenbelang:

‘Stoppen met COVID-19 is belangrijk omdat het de kans verkleint dat u ziek wordt en overlijdt. COVID-19 doodt mensen van alle leeftijden, en zelfs voor degenen die jong en gezond zijn, is er een risico op overlijden of langdurige invaliditeit. Onthoud dat vaccinatie tegen COVID-19 de beste manier is om jezelf te beschermen tegen ziekte.’

3. De derde stelling legt de nadruk op het gemeenschappelijk belang en de voordelen voor de maatschappij:

‘Het stoppen van COVID-19 is belangrijk omdat het het risico vermindert dat leden van uw familie en gemeenschap ziek worden en sterven. COVID-19 doodt mensen van alle leeftijden, en zelfs voor degenen die jong en gezond zijn, is er een risico op overlijden of langdurige invaliditeit. Vergeet niet dat elke persoon die zich laat vaccineren het risico verkleint dat mensen om wie u geeft ziek worden. U kunt het niet alleen, maar we kunnen iedereen beschermen door samen te werken en ons te laten vaccineren.’

4. De vierde stelling legt de nadruk op het gemeenschappelijk belang en het inspelen op schuldgevoel:

‘(3) + Stel je voor hoe schuldig je je zult voelen als je ervoor kiest je niet te laten vaccineren en COVID-19 verspreidt onder iemand om wie je geeft.’

5. De vijfde stelling legt de nadruk op het gemeenschappelijk belang en het inspelen op gevoelens van schaamte:

‘(3) + Stel je voor hoe beschaamd je je zult voelen als je ervoor kiest je niet te laten vaccineren en COVID-19 te verspreiden onder iemand om wie je geeft.’

6. De zesde stelling legt de nadruk op het gemeenschappelijk belang en het inspelen op gevoelens van woede:

‘(3) + Stel je voor hoe kwaad je zult zijn als je ervoor kiest je niet te laten vaccineren en COVID-19 verspreidt onder iemand om wie je geeft.’

7. De zevende stelling legt de nadruk op lafheid en roekeloosheid van diegenen die zich niet laten vaccineren en het tonen van moed van diegenen die dat wel doen.

‘Soldaten, brandweerlieden, hulpverleners en artsen zetten hun leven op het spel om anderen te dienen tijdens de COVID-19 uitbraak. Dat is moed. Maar mensen die weigeren zich te laten vaccineren tegen COVID-19 wanneer er een vaccin beschikbaar is, omdat ze denken dat ze niet ziek zullen worden of zich er geen zorgen over maken, zijn niet moedig, maar roekeloos. Door je niet te laten vaccineren, riskeer je de gezondheid van je familie, vrienden en gemeenschap. Er is niets aantrekkelijk aan en het is onbezonnen het negeren van het advies van de volksgezondheid om het COVID-19 vaccin te halen. Door het vaccin niet te halen wanneer het beschikbaar is, riskeert u de gezondheid van anderen. Om uw moed te tonen moet u het vaccin halen zodat u niet ziek wordt en middelen ontneemt aan andere mensen die ze harder nodig hebben, of het risico lopen de ziekte te verspreiden onder risicogroepen, waarvan sommigen geen vaccin kunnen krijgen. Een vaccin halen kan lastig zijn, maar het werkt.’

8. De achtste stelling benadrukt dat mensen ‘de wetenschap’ moeten vertrouwen waarbij domheid en gebrek aan kennis bij twijfelaars en critici wordt gesuggereerd:

‘Je laten vaccineren tegen COVID-19 is de meest effectieve manier om je gemeenschap te beschermen. De enige manier waarop we COVID-19 kunnen verslaan is door het volgen van wetenschappelijke benaderingen, zoals vaccinatie. Prominente wetenschappers geloven dat vaccins, zodra ze beschikbaar zijn, het meest effectieve middel zullen zijn om de verspreiding van COVID-19 te stoppen. De mensen die weigeren zich te laten vaccineren zijn meestal onwetend of in de war over de wetenschap. Als u zich niet laat vaccineren, laat u zien dat u waarschijnlijk het soort persoon bent dat niet begrijpt hoe infecties zich verspreiden en dat de wetenschap negeert of erdoor in de war is.’

9. Stelling negen benadrukt dat vaccinatie de weg terug naar de vrijheid is:

‘COVID-19 beperkt veel mensen in hun mogelijkheden om hun leven te leiden zoals zij dat willen. Mensen moesten bruiloften afzeggen, begrafenissen niet bijwonen en andere belangrijke activiteiten in hun dagelijks leven stopzetten. Bovendien beperkt het overheidsbeleid om de verspreiding van COVID-19 te voorkomen onze vrijheid van vereniging en beweging. Vergeet niet dat elke persoon die zich laat vaccineren de kans verkleint dat we onze vrijheden verliezen of dat de overheid ons weer afsluit. Hoewel je het niet alleen kunt, kunnen we allemaal onze vrijheid behouden door ons te laten vaccineren.’

10. De tiende stelling benadrukt dat vaccinatie ons in staat stelt ons inkomen en financiële situatie veilig te stellen:

‘COVID-19 beperkt veel mensen in hun mogelijkheden om te blijven werken en voor hun gezin te zorgen. Mensen zijn hun baan kwijtgeraakt, hun uren zijn verminderd en ze hebben geen kans meer op werk omdat bedrijven geen mensen aannemen. Daar komt nog bij dat het overheidsbeleid om de verspreiding van COVID-19 tegen te gaan de opening van bedrijven heeft verhinderd. Vergeet niet dat elke persoon die zich laat vaccineren de kans verkleint dat we onze vrijheden verliezen of dat de overheid ons weer opsluit. Hoewel je het niet alleen kunt, kunnen we allemaal ons vermogen om te werken en de kost te verdienen behouden door ons te laten vaccineren.’

11. En ten slotte nadrukt de elfde stelling de economische voordelen voor de gemeenschap:

‘Het stoppen van COVID-19 is belangrijk omdat het onze economie verwoest. Duizenden mensen hebben hun baan verloren en kunnen hun rekeningen niet meer betalen. Vele anderen zijn door hun werkgever ontslagen en weten niet wanneer zij weer aan het werk kunnen. Vergeet niet dat elke persoon die zich laat vaccineren het risico verkleint dat iemand anders ziek wordt. Hoewel u het niet alleen kunt, kunnen we allemaal een einde maken aan deze uitbraak en de nationale economie versterken door samen te werken en ons te laten vaccineren.’

Waar of niet waar, wetenschappelijk bewezen of niet bewezen, ethisch of onethisch, het was blijkbaar allemaal geoorloofd om mensen aan de naald te krijgen. Let wel! Deze studie werd uitgevoerd nog voordat de vaccins daadwerkelijk ter beschikking kwamen. We hebben al deze uitspraken in de afgelopen drie jaren uit vele monden gehoord, zowel die van politici, artsen als ook wetenschappers. Het is mijns inziens het grootse psychologische massa-experiment, en tevens het grootste wetenschappelijke schandaal van deze eeuw. Het laat zien dat de wetenschap geen geweten heeft en geen moreel kompas. En dus blijkbaar deze wetenschappers zelf ook niet.

 

 

[1] Reconstructie Oekraïne-referendum: hoe de nee-stem een ja wordt. RTL-nieuws; 4 november 2016.

[2] https://www.ftm.nl/dossier/de-lobbycratie

[3] Poland calls von der Leyen ‘the tools‘ comment scandalous. Politico; September 24th, 2022. https://www.politico.eu/article/poland-von-der-leyens-the-tools-comments-scandalous/

[4] De psychologie van het totalitarisme. Mattias Desmet. Uitgeverij Pelckmans, februari 2022.

[5] Technocracy: The Hard World Order. Patrick M. Wood, 2018.

[6] Hoe ‘Great’ is de ‘Great Reset’ van de World Economic Forum. Bob de Wit; Clingendael Spectator, 21 maart 2021.

[7] Wob-dossier: Belastinggeld in de greep van filantropen en NGO’s tijdens Coronatijd. Bomen & Bos Substack; 7 oktober 2022. https://bomenenbos.substack.com/p/wob-dossier-belastinggeld-in-de-greep

[8] Lees hier de volledige Rede van Fryslân. Leeuwarder Courant, 28 oktober 2021. https://lc.nl/opinie/Volledige-Rede-fan-Fryslân-27124520.html

[9] Skin in the Game, Nicholas Nassim Taleb. Random House USA Inc, 7 January 2020.

[10] Dit is de geluksmachine voor Haagse topambtenaren. Follow the Money; 28 oktober 2017.

[11] Operatie ‘werk Arthur de deur uit’. Dagboek van een ongewenst werknemer. 4 September 2014

[12] Snake Oil: How Xi Jinping shut down the world. Michael P. Senger. Plenary Press; 31 October 2021.

[13] Jamrozik, E. Public health ethics: critiques of the “new normal”. Monash Bioeth. Rev. 40, 1–16 (2022). https://doi.org/10.1007/s40592-022-00163-7

[14] Dr. Birx Praises Herself While Revealing Ignorance, Treachery, and Deceit. Jeffrey Tucker, Brownstone Institute; July 22. 2022. https://brownstone.org/articles/dr-birx-praises-herself-while-revealing-ignorance-treachery-and-deceit/

[15] Deborah Birx’s Guide to Destroying A Country From Within. Brownstone Institute; July 14, 2022. https://brownstone.org/articles/deborah-birxs-guide-to-destroying-a-country-from-within/

[16] Reconstructie: de desastreuze avondklok en de duistere rol van Jaap van Dissel. Indepen; 25 juli 2022. https://indepen.nl/reconstructie-de-desastreuse-avondklok-en-de-duistere-rol-van-jaap-van-dissel/

[17] Motie van het lid Agema over onderzoek naar de effectiviteit van alle ingezette maatregelen. https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/moties/detail?id=2022Z02982&did=2022D06248

[18] Raad van State positief over coronawet, wel vragen of die toereikend is. NOS Nieuws; maandag 29 augustus. https://nos.nl/artikel/2442473-raad-van-state-positief-over-coronawet-wel-vragen-of-die-toereikend-is

[19] Ongekend Onrecht. Verslag – Parlementaire ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag. https://www.tweedekamer.nl/sites/default/files/atoms/files/20201217_eindverslag_parlementaire_ondervragingscommissie_kinderopvangtoeslag.pdf

[20] Onderzoekers ‘klokkenluiders-affaire’ NPO krijgen cruciale aantekeningen niet. De Telegraaf; 27 september 2022.

[21] Onduidelijkheid over geheim memo van Shell aan Rutte: ‘Kunnen het niet terugvinden’. RTL-nieuws, 13 oktober 2022.

[22] Technocracy: The Hard World Order. Patrick M. Wood, 2018.

[23] Dictatorship Chic. Jeffrey Tucker; Brownstone Institute, 25 July 2022. https://brownstone.org/articles/dictatorship-chic/

[24] Laagopgeleiden voelen zich vaak weggezet alsof ze tokkies zijn. Interview Jeroen van der Wal. De Volkskrant, 20 mei 2022

[25] Allen Savory: What is Science. https://www.youtube.com/watch?v=dGDbpg1nG8Y

[26] Professorale Pestkoppen. Grensoverschrijdend gedrag in de wetenschap. De Groene Amsterdammer, 11 mei 2022.

[27] The Nudge: Ethically Dubious and Ineffective. Brownstone Institute; March 1, 2022. https://brownstone.org/articles/the-nudge-ethically-dubious-and-ineffective/

[28] Nassim Nicholas Taleb. The Bed of Procrustes; 25 October 2016

[29] James EK, Bokemper SE, Gerber AS, Omer SB, Huber GA. Persuasive messaging to increase COVID-19 vaccine uptake intentions. Vaccine. 2021 Dec 3;39(49):7158-7165. doi: 10.1016/j.vaccine.2021.10.039. Epub 2021 Oct 22. PMID: 34774363; PMCID: PMC8531257.

[30] Haatcampagne tegen de ongevaccineerden was er eerder dan de vaccins zelf. Overnu; 12 oktober 2022. https://overnu.nl/de-haatcampagne-tegen-de-ongevaccineerden-was-er-eerder-dan-de-vaccins/

[31] Wob-dossier: beleidskeuzes en communicatie omtrent coronavaccinatie op betwistbare gronden. Cees van den Bos; Bomen en Bos Substack, 14 oktober 2022.

[32] It gets worse before it gets better. Heart Advisory & Recovery Team; November 29, 2021. https://www.hartgroup.org/it-gets-worse-before-it-gets-better/

[33] Why hide what happens in the first two weeks after vaccination? Heart Advisory & Recovery Team. December 1, 2021. https://www.hartgroup.org/why-do-they-hide-what-happens-in-the-first-two-weeks-after-vaccination/

[34] De psychologie van het totalitarisme. Mattias Desmet. Uitgeverij Pelckmans, februari 2022.

[35] A look back at the demonization of the unvaccinated. Michael P. Senger; The Daily Sceptig, 14 October 2022. https://dailysceptic.org/2022/10/14/a-look-back-at-the-demonisation-of-the-unvaccinated/

[36] The Mighty Gorsuch vs. the Administrative State: Quotes from West-Virginia vs. EPA. Jeffrey Tucker; Brownstone Institute, 1 July 2022. https://brownstone.org/articles/the-mighty-gorsuch-vs-the-administrative-state-quotes-from-west-virginia-vs-epa/