Het Aardappelmannetje

 

Vanochtend stond hij weer voor de deur: ons aardappelmannetje.

Inmiddels 88 jaar geschiedenis, samengebald in een klein, vriendelijk en door het leven verkreukeld en verbogen mannetje. Hij kwam enkele jaren geleden zo maar aanwaaien in zijn brommobiel. Een spontane gebeurtenis, niks besteld, niets gereserveerd, nooit gepland, hij was er gewoon opeens. En hij bleef in de jaren erna komen, steeds met dezelfde vraag:

“Hebben jullie nog een zakje aardappelen nodig?”

Lees verder “Het Aardappelmannetje”

(Transient) Global Hysteria

 

Een van de meest indrukwekkende ziektebeelden in de neurologie is wat men een ‘Transient Global Amnesia’ (TGA) noemt. Inmiddels moet ik dit ziektebeeld al tientallen, zo niet honderden keren gezien hebben, maar het blijft elke keer indrukwekkend om te zien hoe ontredderd en in paniek mensen zijn, omdat ze zich niet kunnen herinneren wat ze in de afgelopen uren of dagen hebben gedaan. Ze weten niet waar ze zijn, waarom ze op dat tijdstip daar zijn, en hoe ze in vredesnaam op die plek terecht zijn gekomen. En dus vragen ze dat steeds opnieuw: “Waar ben ik? Hoe kom ik hier? Wat heb ik gedaan?” Na de antwoorden zwijgen ze even in vertwijfeling, om kort daarna opnieuw dezelfde vragen te stellen. Vervolgens vergeten ze de antwoorden opnieuw, zodat ze binnen enkele minuten weer dezelfde vragenreeks afvuren. Vaak drijven ze daarmee hun partner of kinderen tot wanhoop, en zij zijn dan ook vaak nóg meer in paniek dan de persoon zelf. Ze denken dat er iets vreselijk mis moet zijn met hun echtgenoot, vader of moeder, wat ook de reden is dat ze vaak met spoed door de ambulance op de SEH worden afgeleverd.

Lees verder “(Transient) Global Hysteria”

Schimmelende Mensen

 

Het is al laat op de zaterdagmiddag als ik de drogisterij binnenloop, vanzelfsprekend zonder mondkapje. De medewerkers van de drogist kijken even naar me, maar door hun mondkapje kan ik niet van hun gezicht aflezen wat ze denken van mijn publieke weigering tot het dragen van een mondkapje. Ze zeggen er in ieder geval niets van en gaan verder met hun werk. Mijn jongste zoon, bijna zes jaar oud, is bij me en voor hem is de aanblik van de mensen met mondkapjes op hun gezicht al zo normaal dat hij er geen vragen meer over stelt. Dat is bijzonder, omdat hij zich normaal gesproken verwondert over alles wat hij ziet, hoort en meemaakt en daar ook vragen over stelt, aan iedereen die maar naar hem wil luisteren.

Lees verder “Schimmelende Mensen”

BLCKBX – Neuroloog verliest baan vanwege mondkapje

Neuroloog Jan Bonte uit Dalsen kon zijn werk als neuroloog niet voortzetten in het Rotterdamse Ikazia ziekenhuis waar hij werkzaam was. Dit vanwege het feit dat hij weigerde een mondkapje te dragen. “Ik heb op een gegeven moment een mondkapje opgedaan en er allemaal gaten in geknipt. Toen sprak een collega me aan en die zei dat het zo niet werkzaam was. Toen ik heb erop wees dat een normaal mondkapje ook geen bescherming biedt keek hij me raar aan”, aldus Jan Bonte die door het leven gaat onder pseudoniem Jan B Hommel. Bonte schrijft regelmatig over de corona-crisis op zijn blog https://janbhommel.nl en dat varieert van serieuze medische kost tot geestige columns. “Onlangs viel mijn oog op een humoristisch geschreven column die ik graag vertaald wilde zien naar een video column. Ik heb Jan dus spontaan gebeld en gevraagd om hem te interviewen over zijn werkverlies en of hij de column wilde voordragen”, verteld een enthousiaste Flavio Pasquino. “Bonte is een bijzondere vogel en stond al langer op mijn lijstje om eens aan de tand te voelen en nu is dan de gelegenheid geboren”.