RettekeJet

 

“The real danger is not that computers will begin to think like men, but that men will begin to think like computers.”

Sydney J. Harris.

 

De eerste keer dat ik het fenomeen Rob Jetten mocht aanschouwen was het moment dat Alexander Pechtold uit zijn neukbunker was gerold om hem aan te kondigen als nieuwe fractieleider van D66. Ik was met stomheid geslagen. Waar had D66 dit zeldzame exemplaar op de kop getikt? Of misschien beter gezegd: in het kader van de nieuwe bestuurscultuur, waar had D66 deze politicus nieuwe stijl laten maken? De voorkant wekte mijn nieuwsgierigheid, maar ik was nog veel nieuwsgieriger naar de achterkant. Ik moest echter lang wachten voordat ik die in beeld kreeg. En wederom was ik stomverbaasd. Nee, er zat geen schuifknopje om hem aan en uit te doen, geen klein schroefje dat het batterijklepje vastzet, en zelfs geen USB-C aansluiting om hem op te laden. Zelfs de antenne voor de radiografische besturing kon ik niet ontwaren. En op zijn achterhoofd ook geen klein zonnepaneeltje om RettekeJet gaande te houden.

Niets van dat al.

Lees verder “RettekeJet”

De kakelende vleugelmoer

 

Wat moet je schrijven over mensen waar geen zinnig woord uitkomt? Wat moet je zeggen over mensen die helemaal niets te zeggen hebben. Wat valt er te vertellen over mensen die voldoen aan het profiel inhoudsloos, kleurloos, smakeloos en hopeloos?

De evolutie gedijt bij het variëren op een thema. De meeste varianten blijken niet goed te functioneren en verdwijnen al snel van het toneel. De evolutie kiest geen richting, maar is simpelweg het blijven bestaan van organismen die het best aangepast zijn aan een veranderende omgeving. Het moet de verklaring zijn voor het ontstaan van een variant bij mensen bij wie de oren te groot zijn geworden, maar de bedrading ervan is aangesloten op een eveneens veel te grote muil. De oren doen te weinig, de grote muil helaas veel te veel. Ik heb het over Jan Paternotte, het politieke snot in de Haagse sputumemmer.

Lees verder “De kakelende vleugelmoer”

De Bureaucratische Staat

“Man is so intelligent that he feels impelled to invent theories to account for what happens in the world. Unfortunately, he is not quite intelligent enough, in most cases, to find correct explanations. So that when he acts on his theories, he behaves very often like a lunatic.”

Aldous Huxley

Voor zover er al zoiets heeft bestaan als een democratie, mag het voor de oplettende burger duidelijk zijn dat we al lang niet meer in een democratische staat leven. Ja, we mogen een keer per vier jaar een kruisje bij het vakje van de gewenste politieke leider zetten, maar daarmee houdt onze invloed op het dagelijkse bestuur en de toekomst van Nederland ook wel op. En vaak komen we na de verkiezingen bedrogen uit, want van de beloften die de politieke leiders voor de verkiezingen deden, blijken ze zich erna niet veel meer te herinneren. Alles wat ons door onze politieke leiders beloofd werd vóór de verkiezingen, wordt graag opgeofferd in ruil voor deelname aan de regering, en eigenlijk aan de macht. Het bindende referendum is afgeschaft, want het volk zou eens iets beslissen dat de heersende elite niet uitkomt. En als het volk dan haar mening duidelijk maakt, wordt dat schaamteloos genegeerd, zoals het Oekraïne-referendum ons heeft geleerd.[1] En dat lobbyisten van verschillende machtige NGO’s en multinationals in grote mate het beleid bepalen, en dat dit beleid tot in detail in achterkamertjes wordt uitgedacht en vastgelegd is ook niets nieuws.[2] Verder werkt de enorme bureaucratische moloch, en die de EU heet, als een magneet op de macht, en ontneemt de lidstaten in toenemende mate haar zelfbeschikkingsrecht. De uitspraak van Ursula Von Der Leyen mag als een niet te onderschatten waarschuwing dienen: als de verkiezingen in Italië tot ‘ontwikkelingen in de verkeerde richting’ zouden leiden, heeft de EU volgens Von Der Leyen de nodige ‘gereedschappen’ om deze ontwikkelingen te corrigeren.[3]

Lees verder “De Bureaucratische Staat”