Er is geen leuker vermaak dan leedvermaak. Echt niet. ‘Schadenfreude’ noemen de Duitsers het. Und Schadenfreude gibt es. Ganz viel.
Mijn vader kon enorm ruzie maken met mensen, en was enigszins licht ontvlambaar. Maar hij vergat en vergaf ook weer snel. Drie uur nadat hij met mijn vrouw slaande ruzie had gehad stond hij alweer voor het raam: “Wo’ij nog bekk’n?” En dan was het weer klaar.
Verder was hij redelijk onverstoorbaar. Hij vloekte maar zelden: “Da’s u’n teek’n van onmacht.” En dat klopt. Ik heb wat af gevloekt in de afgelopen maanden. Mijn vader behandelde zijn dieren met liefde en geduld. Hij zou ze nooit een schop geven, ook niet als ze hem met een strontstaart in het gezicht zwiepten of hem onder zich vandaan trapten tijdens het melken. Mijn vader beleerde de pinken als ze voor het eerst gemolken moesten worden. Op een stal met amper driekwart meter ruimte achter de jonge koeien. En koeien kunnen hard trappen. Heel erg hard trappen. En ik trapte regelmatig terug. Om daarna nog meer trappen te krijgen. Koeien hebben een heel goed geheugen. En zijn nogal rancuneus.
Behalve wellicht het licht ontvlambare aspect, lijk ik qua karakter maar weinig op mijn vader.
Nee, dan mijn moeder. Ook enigszins ontvlambaar. Maar dan was het ook meteen een steekvlam van formaat. Een minivulkaan die uitbarstte. En hoewel mensen bij moeders heel wat konden maken, als de maat vol was, bleef hij ook vol. Die mensen kwamen er nooit meer in. Moeders kon mensen doodzwijgen. Maar dan ook echt doodzwijgen, totdat des menschen’s ziel door de wormen aangevreten werd.
Ik lijk op mijn moeder. Opvliegend, maar vooral een ongelukkige combinatie voor mensen die kwaad willen: ik heb het geheugen van een mammoet en bezit een oceaan aan rancune. Een waarheid als een koe die gemolken moet worden. Wellicht een ongelukkige combinatie qua verdraagzaamheid, maar een grote bron van vermaak. Leedvermaak welteverstaan.
Arend-Jan Boekestijn, historicus en voormalig lid van de Tweede-Kamer voor de VVD, tevens bange oude man, schrijft op social media op 29 oktober 2021: “Ik zou heel graag een booster willen hebben”. Vervolgens schrijft hij op 22 december: “Ik heb geen enkele last van de booster. Net zoals bij de eerste en tweede prik. In april volgt het Omikron-vaccin. Zo kan ik fysiek college blijven geven.” 24 december 2021: ”Derde dag na de booster; nog steeds kiplekker.” En uiteindelijk schrijft Arend-Jan op 7 april 2022 het volgende: ”Ik blijk dus geen griep te hebben, maar corona. Ik hoop dat die vreselijke hoest mij snel gaat verlaten.”
Ik hoest niet, maar proest. Van het lachen. Hilarisch gewoon.
Prik. Prikje. Ezeltje prikje.
Ernst Kuipers die op social media het volgende schrijft: ”Je kan met vaccinatie niet voorkomen dat je besmet raakt met corona, maar je bent wél drie maanden goed beschermd tegen ernstige ziekte. Omdat ik ook 60+ ben, haalde ik vandaag de herhaalprik. Zeker gezien het grote aantal besmettingen. Dank GGD en RIVM voor de goede zorgen.”
Kostelijk. Bij een 60-jarige met een levensverwachting van 25 jaar zijn dat al gauw 100 prikken. Ernst Kuipers krijgt binnenkort een schietschijf op zijn kont getatoeëerd. De medewerker die de prik in de roos gooit krijgt een prikbonus. En Ernst zelf ook. Een extra prik. In de schietschijf op de andere bil. Twee keer bull’s eye.
Een grote overwinning voor de hoogtechnologische geneeskunde. Per jaar vier keer prikken. Je doet het voor een ander, zo zeiden de brulvaxxers. Het is een daad van naastenliefde, zei Karoly Illy. Ik hoop dat ze nog heel veel prikken nemen. Hoe meer prikken, hoe meer vreugd. Voor mij. Zodat ik in de komende jaren leer of dit veilig is, en mensen niet doodgaan aan de nu nog onvermoede bijwerkingen, ook als het om een veranderde immuunrespons op andere virussen gaat. Want die bijwerkingen, die zijn er niet volgens dwangprikker Hugo.
Maar die zijn er wel. En er gaan mensen aan dood.
Prikkerdeprik.
Louis van Gaal, die stelt dat als potentiële kandidaten voor het Nederlands elftal zich niet willen laten vaccineren tegen het coronavirus, er voor hen geen plaats is in de selectie.[1] Voor hen is er geen plaats in zijn Oranje. Zijn Oranje. Voor de deugmensen; hier is écht het moment gekomen om te stoppen met lezen. Rancune, een oceaan vol. Want Louis van Gaal heeft nu ‘kwaadaardige’ prostaatkanker. God deelde ook een prikje uit. Een speldenprikje. Precies in de roos. Binnen afzienbare tijd coacht Van Gaal het Hemelse Elftal. En denkt ook dan waarschijnlijk nog dat ie God zelf is. Totdat hij zijn 1001ste prik in zijn kont krijgt gestoken. Tot in de eeuwigheid. En Van Gaal zag dat het goed was.
Prikkerdeprikkerdeprik.
Ik weet het: dit mag ik niet zeggen. Ik mag het zelfs niet denken. Maar ik denk het wél. En zeg het tóch. Uitspraken van Van Gaal om nooit te vergeten. God straft niet onmiddellijk, edoch met enige vertraging.
Nee, mijn bescheiden vaatje empathie is niet leeg. Maar ik spring er veel zuiniger mee om; het is niet bedoeld voor dwangprikkers en brulvaxxers. Een geheugen als een mammoet en een zee van rancune. En daar heb ik nog maar enkele druppels van gebruikt. De empathie bewaar ik voor diegenen die in goed vertrouwen dachten dat de overheid en BigPharma het beste met hen voor had, en dat de ‘wetenschap’ solide en betrouwbaar zou zijn. But science has left the building, en liet een enorme bende achter. Drie maanden bescherming tegen ernstige ziekte, zegt Ernst Kuipers als voormalig holbezoeker. Maar voor hoe lang nog? Want datgene waar Geert Vandenbossche al bijna twee jaar voor waarschuwt, lijkt heel voorzichtig bevestigd te worden: het aangeboren immuunsysteem wordt wel degelijk beïnvloed door vaccinatie, en waarschijnlijk niet ten goede.[2] Wellicht wordt de afweer tegen andere virussen door het vaccin van Pfizer verminderd. Immune-tolerance, zoals dat heet, en zoals dat beschreven wordt in een publicatie, ik verzin het niet, waar het RIVM aan meewerkte.[3]
Hilarisch. Ik proest het uit. Prikkerdeprikkerdeprik.
Inmiddels weet ik – uit eerste hand – dat het aantal opnames wegens influenza snel stijgt. Heeft het één met het ander te maken? Ik weet het niet. Maar als het wel zo is, bewaar ik mijn empathie voor hen: de gezagsgetrouwen en de goedgelovigen. Niet voor de brulvaxxers en dwangprikkers. Ik gun ze een plaatsje in het Hemelse Sterrenelftal van Van Gaal. Tot in de eeuwigheid, BigPharma zij geprezen. En niet te vergeten: de ‘wetenschap’.
Prikkerdeprikkerdeprikprik
Ik droom ervan dat Hugo de Jonge op een brandstapel van mondkapjes eindigt en dat Sywert hem aansteekt, maar daarbij vergeet dat ie net wat peut op zijn jasje had gemorst bij het wegpoetsen van de spuug van Hugo de Jonge. Gezellig samen brandend in de open haard van de Duivel.
Zijn er nog wat mondkapjes over? En als we dan toch in de hel zijn en met vuur spelen, zit er alcohol in de overgebleven vaccins, en vatten ze net zo snel vlam als peut? Is dat iets om nog eens uit te proberen op Jan Paternotte of Attje Uilskuiken, als ze er toch zijn? Bij de volgende helse prik? Of wachten we nog tien prikken? Waar zijn ze eigenlijk? Ook bij de tattooshop?
Prikkerdeprikkerdeprik. Prikprik… Prik… Prik…
Prik…
Echt, ik zweer het je: er is geen leuker vermaak dan leedvermaak.
[1] Van Gaal neemt mogelijk coronabesluit: ‘Dan zit je niet in mijn Oranje’. Voetbalprimeur, 21 maart 2022.
[2] Poor virus-neutralizing capacity in highly C-19 vaccinated populations could soon lead to a fulminant spread of Sars-CoV super variants that are highly infectious and highly virulent in vaccinees while being fully resistant to all existing and future spike-based C- 19 vaccines. Geert Vandenbossche, maart 2022.
[3] The BNT162b2 mRNA vaccine against SARS-CoV-2 reprograms both adaptive and innate immune responses. https://doi.org/10.1101/2021.05.03.21256520