Berichten

Geplaatst op

Kakelende consultants

Het sprookje van een grabbelton en vele vuilniszakken.

‘There is nothing quite so useless – and dangerous – as doing with great efficiency something that should not be done at all.’

Bullshit Jobs

In 2013 schreef de antropoloog David Graeber het monumentale essay ‘On the Phenomenon of Bullshit Jobs: a Work Rant.’[1]  Naar aanleiding van dit essay schreef hij het gelijknamige boek ‘Bullshit Jobs’.[2] Graeber definieert een ‘bullshit job’ als een baan waarvan iemand zich heimelijk realiseert dat het werk dat hij dagelijks doet niets bijdraagt aan de maatschappij en in een aantal gevallen zelfs schadelijk is voor de samenleving.

Hij noemt vijf categorieën van bullshit jobs: wie in het dagelijkse leven goed om zich heen kijkt, ziet hoe treffend deze indeling is.

Lees verder “Kakelende consultants”

Geplaatst op

De Deugmensch

 

“Some people are really so delusional that they think it’s disrespectful when you don’t just sit back and allow them continue to disrespect you.”

 

De laatste twee jaren hebben mijn leven ingrijpend veranderd. Sinds het begin van de coronacrisis – ondanks de woede en de verbijstering die zij bij mij teweegbracht – is mijn leven stilgevallen. De dagen rijgen zich aaneen in orde en regelmaat. Ik sta op, breng mijn kinderen naar school, ga aan het werk – dat nu uit lezen en schrijven bestaat – haal mijn kinderen weer op van school en werk daarna soms nog even door. Werken kan ik het eigenlijk niet noemen. Ik lees wat ik wil lezen en schrijf wat ik wil schrijven. En vrijwel elke dag met enigszins goed weer lokt me in de grote tuin rondom mijn huis. Waar altijd wat te zien en te horen is. En waarin altijd wel iets te doen is. Op dat moment is de hectische wereld ver weg. Or so it seems.

Lees verder “De Deugmensch”

Geplaatst op

De eeuw van de kletskundigen

 

Bij het reviseren van mijn blogs voor de bundel kreeg ik dit artikel weer tegen, een artikel dat me destijds ziedend maakte, en waar ik een uitgebreide reactie op schreef. Die reactie geef ik hier integraal weer. Ik plaats hier tijdelijk deze reactie op het artikel, maar zal hem uiteindelijk toevoegen aan de blog “De verduistering”. Want dit artikel liet duidelijk zien dat de schemer al lange tijd ingevallen was. We zagen het alleen nog niet.

https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/goede-communicatie-kan-de-zorg-een-boost-geven.htm

Het is een ‘sign-of-the-times’, de bemoeizucht van mensen met zaken waar ze werkelijk geen enkel benul hebben, maar wel menen iets over te moeten zeggen. En zolang het bij zeggen blijft, is het nog ongevaarlijk. Het wordt pas echt gevaarlijk als ze met hun wijsheden iets gaan doen. En dat is exact wat we in de coronacrisis hebben gezien. Kwexperts, kletskundigen en pseudologen die met hun prietpraat en kullekoek de maatschappij de vernieling in hielpen en hiervoor naar alle waarschijnlijk nooit verantwoording zullen hoeven afleggen. Laat staan dat ze die verantwoordelijkheid zullen erkennen.

De stupide aanpak van de coronacrisis kwam niet uit de lucht vallen. Het was slechts het symptoom van waar het met deze maatschappij naar toe gaat.

Het is de Eeuw van de Kletskundigen.

Lees verder “De eeuw van de kletskundigen”

Geplaatst op

Bespugen

 

There is no greater tyranny than that which is perpetrated under the shield of the law and in the name of justice.

Montesquieu

 

Op zondag 13 maart 2022 schreef ik een korte bijdrage op social media (LinkedIn) in een reactie op de aangifte tegen Hugo de Jonge wegens discriminatie, groepsbelediging, aanzetten tot haat en uitsluiting door Wybren van Haga bij de procureur-generaal van de Hoge Raad. Daarin betoogde ik dat deze aangifte een brede steun vanuit de maatschappij verdient.

Ik heb het geweten. Blijkbaar maakte het stuk wat los bij mensen. De bijdrage werd honderdduizenden keren gelezen, maar dat niet alleen. Er kwam veel steun, maar er waren ook veel woedende reacties. Dit ging veel te ver! Hoe durfde ik een dergelijk stuk te schrijven!? Hoe durfde ik Hugo de Jonge met Stalin te vergelijken. Meestal was het ongerichte woede, ordinair gescheld, soms geschreven met een tenenkrommend dedain, maar in verreweg de meeste gevallen zonder inhoudelijk weerwoord. Ik ben er inmiddels aan gewend geraakt. Wie zo absoluut en heilig van zijn eigen gelijk overtuigd is, hoeft niet na te denken en heeft geen inhoudelijke argumenten nodig.

Lees verder “Bespugen”

Ondersteund door WordPress
Accessibility by WAH